Arabic Calligraphies 1.0

Over Arabic Calligraphies

De ontwikkeling van Islamitische kalligrafie is sterk verbonden aan Qur'an; hoofdstukken, en uittreksels uit Qur'an is een gemeenschappelijke en bijna universele tekst waarop de Islamitische kalligrafie gebaseerd is. De diepe godsdienstige vereniging met Qur'an, evenals verdenking van figurative kunst zoals idolatrous heeft kalligrafie geleid om één van de belangrijkste vormen van artistieke uitdrukking in Islamitische culturen te worden.

Aangezien de Islamitische kalligrafie hoogst wordt vereerd, volgen de meeste werken voorbeelden die door gevestigde kalligrafen, met uitzondering van seculiere of eigentijdse werken worden geplaatst. In de oudheid kopieerde een leerling herhaaldelijk het werk van een meester totdat zijn handschrift vergelijkbaar was. De meest voorkomende stijl is verdeeld in hoekige en cursieve, elk verder verdeeld in verschillende sub-stijlen.

Het traditionele instrument van de islamitische kalligraaf is de qalam, een pen die normaal gemaakt is van gedroogd riet of bamboe; de inkt is vaak in kleur, en zo gekozen dat de intensiteit ervan sterk kan variëren, zodat de grotere lijnen van de composities zeer dynamisch kunnen zijn in hun effect. Sommige stijlen worden vaak geschreven met behulp van een metallic-tip pen. Vijf belangrijkste Arabische kalligrafische cursieve stijlen:

1. Naskh (نسخ nasḫ) 2. Nasta'liq (نستعلیق nastaʿlīq) 3. Diwani (ديواني dīwānī) 4. Thuluth (ثلث ṯuluṯ) 5. Ruq'ah (رقعة ruqʿah)

Islamitische kalligrafie wordt toegepast op een breed scala van decoratieve mediums andere dan papier, zoals tegels, schepen, tapijten, en inscripties. Voor de komst van papier werden papyrus en perkament gebruikt om te schrijven. De komst van papier zorgde voor een revolutie in de kalligrafie. Terwijl kloosters in Europa enkele tientallen volumes koesterden, bevatten bibliotheken in de moslimwereld regelmatig honderden en zelfs duizenden boeken.

Munten waren een andere steun voor kalligrafie. Vanaf 692 hervormde het islamitische kalifaat het munten van het Nabije Oosten door visuele weergave te vervangen door woorden. Dit gold vooral voor dinar, of gouden munten van hoge waarde. Over het algemeen werden de muntstukken ingeschreven met citaten van Qur'an.

In de tiende eeuw begonnen de Perzen, die zich tot de islam hadden bekeerd, inscripties te weven op uitvoerig gevormde zijde. Zo kostbaar waren kalligrafische ingeschreven textiel dat Kruisvaarders bracht ze naar Europa als gewaardeerde bezittingen. Een opmerkelijk voorbeeld is de Suaire de Saint-Josse, gebruikt om de botten van St. Josse wikkel in de abdij van St. Josse-sur-Mer in de buurt van Caen in het noordwesten van Frankrijk