E.L.O Jukebox 1.0

Over E.L.O Jukebox

Speel Electric Light Orchestra's nummers zonder de noodzaak om te zoeken naar het in YouTube.Simply typ in de code van het nummer uit de lijst en speel deze virtuele JukeBox ! Electric Light Orchestra (ELO) is een Britse rockgroep uit Birmingham, Engeland, die tussen 1971 en 1986 elf studioalbums uitbracht en in 2001 nog een album. ELO werd opgericht om Roy Wood en Jeff Lynne's wens om moderne rock en pop songs met klassieke boventonen te creëren tegemoet te komen. Na Wood's vertrek na het debuut van de band, lynne schreef en arrangeerde alle originele composities van de groep en produceerde elk album. Ondanks het succes van de eerste singles in het Verenigd Koninkrijk, was de band aanvankelijk succesvoller in de Verenigde Staten, aangekondigd als "The English guys with the big fiddles". Zij kregen spoedig een cultus die ondanks lauwe overzichten terug in hun geboorteland Verenigd Koninkrijk wordt gevolgd. Tegen het midden van de jaren 1970, waren ze uitgegroeid tot een van de best verkopende acts in de muziek. Van 1972 tot 1986, ELO accumuleerde 27 Top-40 hit singles in zowel het Verenigd Koninkrijk en de VS. De groep scoorde ook 20 Top 20 Uk hit singles, evenals 15 Top-20 hit singles in de VS (zoals in kaart gebracht door Billboard magazine). De band heeft ook het record voor het hebben van de meeste Billboard Hot 100 Top 40 hits van een groep in de Amerikaanse chart geschiedenis zonder ooit een nummer een single. ELO verzamelde 19 CRIA, 21 RIAA en 38 BPI awards, en verkocht meer dan 50 miljoen platen wereldwijd tijdens de actieve periode van de groep van opname en touring. In de late jaren 1960, Roy Wood à ¢  €  "gitarist, zanger en songwriter van The Move à ¢  €  "had een idee om een nieuwe band die violen, cello's, snaar bassen, hoorns en houtblazers zou gebruiken om hun muziek een klassiek geluid te vormen, waarbij rockmuziek in de richting "dat The Beatles had links af ". Jeff Lynne, frontman van collega Birmingham groep The Idle Race, was enthousiast over het concept. In januari 1970, toen Carl Wayne The Move verliet, accepteerde Lynne Wood's tweede uitnodiging om zich bij de band aan te sluiten op voorwaarde dat ze hun energie op het nieuwe project richten. Op 12 juli 1970, toen Wood meerdere cello's toevochte aan een door Lynne geschreven nummer dat bedoeld was als Move B-kant, werd het nieuwe concept werkelijkheid en "10538 Overture" werd het eerste Electric Light Orchestra nummer. Om de jonge band te helpen financieren, werden er nog twee Move-albums uitgebracht tijdens de lange ELO-opnames. Het debuutalbum The Electric Light Orchestra kwam uit in 1971. (Het werd uitgebracht in de Verenigde Staten in 1972 als No Answer, de naam wordt gekozen omdat een platenmaatschappij secretaris had geprobeerd om het Britse bedrijf ring en krijg de naam van het album à ¢  €  "omdat ze niet in staat waren om hen te contacteren lieten ze een briefje te zeggen "Geen antwoord ".) "10538 Overture" werd een Britse top-tien hit. Lynne, Wood en Bev Bevan waren de oprichters van Electric Light Orchestra. Ze werden vergezeld door Bill Hunt (hoorns, keyboards) en Steve Woolam (viool) op het debuutalbum. ELO's debuutconcert vond plaats op 16 april 1972 in The Greyhound Pub in Croydon, UK, met een line-up van Wood, Lynne, Bevan, Hunt, Wilfred Gibson (viool), Hugh McDowell (cello), Mike Edwards (cello), Andy Craig (cello) en Richard Tandy (bas). Echter, spanningen al snel opgedoken tussen Wood en Lynne als gevolg van problemen met het management. Tijdens de opnames voor de tweede LP van de band verliet Wood de band met cellist McDowell en hoorn/toetsenist Hunt om Wizzard te vormen. Ondanks voorspellingen van de muziekpers dat de band zou vouwen zonder Wood, die de drijvende kracht achter de oprichting van ELO was geweest, stapte Lynne op om de band te leiden, met Bev Bevan op drums, vergezeld door Gibson op viool, Richard Tandy speelt nu de Moog synthesizer in plaats van Hunt, Mike de Albuquerque op bas en zang, en Mike Edwards en Colin Walker op cello's. De nieuwe line-up trad op tijdens het Reading Festival 1972.