SOLAS Consolidated 2018 1.5
Je het binnen 5 seconden downloaden.
Over SOLAS Consolidated 2018
Het Internationaal Verdrag voor de veiligheid van mensenlevens op zee (SOLAS), 1974 in zijn huidige vorm, is het meest gevolgde internationale verdrag inzake schepen. Het wordt ook beschouwd als een van de belangrijkste rechtsinstrumenten voor de veiligheid van schepen, die met name minimumnormen voor de bouw, uitrusting en exploitatie van schepen specificeert. Deze mobiele app is inclusief wijzigingen tot 2017 dat wil zeggen. MSC.338(91), MSC.343(91), MSC.344(91), MSC.346(91), MSC.350(92), MSC.365(93), MSC.346.366(93), MSC.380(94), MSC.386(94), MSC.392(95), MSC.394(95), MSC.395(95). Verdragen en andere multilaterale instrumenten scheppen internationale verdragsverplichtingen. Regeringen die hen ratificeren of aanvaarden, komen overeen hun wetten en maatregelen in overeenstemming te brengen met de bepalingen van dergelijke verdragen. Het doel van elk internationaal instrument is om normen vast te stellen die voor zoveel mogelijk landen aanvaardbaar zijn en wereldwijd worden geïmplementeerd, waardoor verschillen tussen de nationale praktijken worden weggenomen. De Internationale Maritieme Organisatie is in 1959 ontstaan. Sindsdien heeft de organisatie multilaterale verdragen aangenomen over een aantal onderwerpen die met name betrekking hebben op de veiligheid van de scheepvaart, het voorkomen van verontreiniging door schepen, compensatie en aansprakelijkheid en andere zaken zoals facilitering en tonnagemeting. De meeste van deze worden conventies genoemd, maar een paar worden aangeduid als protocollen of overeenkomsten. Hun juridische status is echter hetzelfde. Wanneer een voorstel formeel wordt goedgekeurd, wordt een ontwerp van het verdrag opgesteld in een van de belangrijkste commissies of subcommissies van de Organisatie. Wanneer het ontwerp wordt goedgekeurd door het Comité voor maritieme veiligheid, het Comité voor milieubescherming van de marine of het Juridisch Comité, wordt het voorgelegd aan een internationale diplomatieke conferentie waar alle leden van de Verenigde Naties en haar gespecialiseerde agentschappen worden uitgenodigd. Met de succesvolle goedkeuring van het Verdrag, de verantwoordheid voor actie verhuist naar regeringen. De snelheid waarmee het verdrag in werking treedt (dat wil zeggen, wordt bindend voor staten die ermee hebben ingestemd er aan gebonden te zijn) hangt af van de tijd die de regeringen nodig hebben om het te ratificeren of te aanvaarden. De toestemming om gebonden te zijn kan worden uitgedrukt door ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, afhankelijk van de wens van de betrokken staten. Deze procedure wordt over het algemeen "ratificatie" genoemd. IMO-verdragen treden in werking nadat een bepaald aantal staten ze heeft geratificeerd met een bepaald deel van de totale tonnage in de wereld. Dit zorgt voor acceptatie door de meerderheid van de scheepvaart belang. Nadat de vereisten voor de inwerkingtreding van een verdrag zijn bereikt, is er een "periode van genade" voordat het daadwerkelijk in werking treedt. Deze periode varieert van enkele maanden tot een jaar of zelfs twee jaar, en is bedoeld om de betrokken regeringen in staat te stellen de nodige wetgevende of administratieve maatregelen te nemen voor de uitvoering van de bepalingen van het verdrag.