Uyghur Radio Uyghur Radios 1.0
Je het binnen 5 seconden downloaden.
Over Uyghur Radio Uyghur Radios
Oeigoerse Radio's app. Oeigoerse voorheen bekend als Oost-Turks, is een Turkse taal met 8 tot 11 miljoen sprekers, voornamelijk gesproken door de Oeigoerse bevolking in de Xinjiang Oeigoerse autonome regio van West-China. Belangrijke gemeenschappen van Oeigoerse sprekers bevinden zich in Kazachstan en Oezbekistan, en diverse andere landen hebben Oeigoerse expatgemeenschappen. Oeigoerse is een officiële taal van de Xinjiang Oeigoerse autonome regio, en wordt veel gebruikt in zowel sociale als officiële sferen, evenals in druk, radio en televisie, en wordt gebruikt als een lingua franca door andere etnische minderheden in Xinjiang.
Oeigoerse behoort tot de Oeigoerse tak van de Turkse taalfamilie, die ook talen als Salar en de verder verwante Oezbeeks omvat. Net als veel andere Turkse talen vertoont Oeigoers klinkerharmonie en agglutinatie, mist zelfstandig naamwoorden of grammaticaal geslacht, en is het een linksverterende taal met subject–object–verb woordvolgorde. Duidelijker Oeigoerse processen omvatten, vooral in noordelijke dialecten, klinkerreductie en umlauting. Naast de invloed van andere Turkse talen, Oeigoerse is historisch sterk beïnvloed door perzisch en Arabisch, en meer recentelijk door mandarijn Chinees en Russisch.
Oeigoeren begonnen te worden geschreven in de vijfde eeuw. Het Arabisch-afgeleide het schrijven systeem is de gemeenschappelijkste en enige norm in China, hoewel andere het schrijven systemen voor hulp en historische doeleinden worden gebruikt. In tegenstelling tot de meeste Arabisch-afgeleide schriften, heeft het Oeigoerse Arabische alfabet verplichte markering van alle klinkers. Twee Latijnse en een Cyrillische alfabet worden ook gebruikt, maar in veel mindere mate. De Arabische en Latijnse alfabetten hebben 32 tekens, terwijl het Cyrillische alfabet twee tekens ⟨Я⟩ en ⟨Ю⟩ om de sequenties /ja/ en /ju/. te vertegenwoordigen.
De Oude Turkse taal is een oude Turkse taal gebruikt uit de 7e tot 13e eeuw in Mongolië en de regio Xinjiang, en is vooral te vinden onder de Orkhon inscripties en Turpan teksten. Het is de directe voorouder van de Oeigoerse Turkse talen, waaronder Oeigoerse en Oezbeekse taal. Daarentegen is de Westerse Yugur taal, hoewel in geografische nabijheid, is meer nauw verwant aan de Siberische Turkse talen in Siberië.
Waarschijnlijk rond 1077 publiceerde een geleerde van de Turkse talen, Mahmud al-Kashgari uit Kashgar in het hedendaagse Xinjiang, een Turks taalwoordenboek en beschrijving van de geografische verspreiding van vele Turkse talen, Divān-ul Lughat-ul Turk (Engels: Compendium van de Turkse dialecten; Oeigoerse: تۈركى تىللار دىۋانى Türkiar Divani). Het boek, beschreven door geleerden als een "buitengewoon werk," documenten de rijke literaire traditie van de Turkse talen; het bevat volksverhalen (met inbegrip van beschrijvingen van de functies van sjamanen) en didactische poëzie (propounding "morele normen en goed gedrag"), naast gedichten en poëziecycli over onderwerpen zoals jacht en liefde, en talrijke andere taalmaterialen.
Oud-Turkisch, door de invloed van Perso-Arabisch na de 13e eeuw, ontwikkeld tot de Chagatai taal, een literaire taal gebruikt in heel Centraal-Azië tot het begin van de 20e eeuw. Nadat Chaghatai in uitsterven was geraakt, werden de standaardversies van Oeigoerse en Oezbeekse versies ontwikkeld uit dialecten in de Chagatai-sprekende regio, met een overvloedige Chaghatai-invloed. Oeigoerse taal vertoont vandaag de dag een aanzienlijke Perzische invloed als gevolg van Chagatai, waaronder tal van Perzische leenwoorden.
De historische term "Oeigoers" werd toegeëigend voor de taal die voorheen bekend stond als Oost-Turki door overheidsfunctionarissen in de Sovjet-Unie in 1922 en in Xinjiang in 1934. Sergej Malov stond achter het idee om Turki te hernoemen naar Oeigoeren.
(ئۇيغۇرچە, Oeigoerse)