Wide Receiver Training 1.2.1.104

Over Wide Receiver Training

Een wide receiver is een offensieve positie in de Amerikaanse en Canadese voetbal, en is de belangrijkste speler in de meeste van de passerende speelt. De brede ontvanger positie vereist snelheid en wendbaarheid. Alleen spelers in het backfield of de uiteinden op de lijn komen in aanmerking voor een voorwaartse pass. De twee spelers die beginnen te spelen aan het einde van de offensieve lijn zijn in aanmerking komende ontvangers, net als alle spelers in het backfield. De rug en uiteinden die relatief dicht bij de zijlijn worden aangeduid als "brede" ontvangers. Aan het begin van het spel, een wide receiver kan beginnen te spelen in het achterveld, ten minste een werf achter de lijn van scrimmage, zoals wordt weergegeven in het diagram aan de rechterkant. De brede ontvanger aan de rechterkant begint te spelen in het achterveld. Een dergelijke positionering kan een andere speler, meestal de strakke einde, om de in aanmerking komende ontvanger aan die kant van de lijn te worden. Een dergelijke positionering definieert de sterke kant van het veld. Dit is de rechterkant van het veld in het weergegeven diagram.

De wide receiver (WR) of een flanker is een positie in het Amerikaanse en Canadese voetbal is de pass-catching specialist. Wide receivers (ook wel wideouts of gewoon ontvangers genoemd) behoren tot de snelste en meest behendige spelers in het spel, en ze zijn frequente highlight-reel favorieten.

De hoofdrol van de wide receiver is het vangen van pasjes van de quarterback. Bij het doorgeven van toneelstukken probeert de ontvanger verdedigers (meestal cornerbacks en/of safeties) te vermijden, te slim af te zijn of gewoon te ontlopen in het gebied van zijn pasroute. Als de ontvanger open komt, of een onbelemmerd pad naar de bestemming van een vangst heeft, kan hij dan het doelwit van de quarterback worden. Zodra een pass in zijn richting wordt gegooid, is het doel van de ontvanger om eerst de bal te vangen en vervolgens te proberen downfield te lopen. Sommige ontvangers worden gezien als een diepe bedreiging vanwege hun flat-out snelheid, terwijl anderen kunnen worden bezit ontvangers bekend voor het niet laten vallen passeert, lopen kruising routes over het midden van het veld, en in het algemeen, het omzetten van derde down situaties. De lengte en het gewicht van een ontvanger dragen ook bij aan zijn verwachte rol; hoog in lengte en licht in gewicht zijn voordelen op de positie van de ontvanger.

Wide receivers, en het passeren spel in het algemeen, zijn vooral belangrijk wanneer een team maakt gebruik van een hurry-up overtreding. Ontvangers zijn in staat om zich te positioneren in de buurt van de zijlijn te lopen buiten de grenzen, het stoppen van de klok aan het einde van het spel (de laatste twee minuten van elke helft in de NFL, en de laatste drie minuten van elke helft in de CFL). (Een mislukte, "onvolledig", pass poging zal ook stoppen met de klok.)

Een wide receiver heeft twee potentiële rollen in het uitvoeren van routes die variëren in status. Vooral in het geval van gelijkspel speelt, kan hij een pass route met de bedoeling van het opstellen van verdedigers. Als alternatief kan hij normaal blokkeren voor de running back. Goed afgeronde ontvangers staan bekend om het blokkeren van defensieve backs ter ondersteuning van teamgenoten in aanvulling op hun pass-vangen vaardigheden.

Soms brede ontvangers worden gebruikt om de bal te lopen, meestal in een vorm van omgekeerde. Dit kan effectief zijn omdat de verdediging meestal niet verwacht dat ze de bal drager op het uitvoeren van toneelstukken. Hoewel ontvangers zelden worden gebruikt als baldragers, kan het runnen van de bal met een ontvanger zeer succesvol zijn. Bijvoorbeeld, in aanvulling op het houden van bijna elke National Football League ontvangen record, wide receiver Jerry Rice ook gehaast de bal 87 keer voor 645 yards en 10 touchdowns in zijn 20 NFL seizoenen. [1]

In nog zeldzamere gevallen, ontvangers kunnen de bal passeren als onderdeel van een truc te spelen. Ondanks de zeldzaamheid van deze spelen, hebben sommige ontvangers bewezen bekwame passers, in het bijzonder die met voorafgaande ervaring als quarterback te zijn. Een opmerkelijk voorbeeld waar wide receiver en quarterback zelfs van rol wisselden was Kansas City Chiefs ' WR Mark Bradley's 37 yard touchdown pass naar QB Tyler Thigpen tegen de Tampa Bay Buccaneers op 2 november 2008. [2]