MPiStutter 1.3.2

Over MPiStutter

MPiStutter ondersteunt Modifying Phonation Intervals (MPI) stotteren therapie. Het analyseert de vocale vouwactiviteit van de gebruiker en traint hem of haar om te snelle spraakelementen te elimineren en vloeiend te spreken tegen een normaal spreektempo. Omdat MPI stotteren therapie kan worden gedaan op een computer zonder de aanwezigheid van een spraak-taal patholoog, de therapie is uniek geschikt voor mobiele apparaten zoals de iPhone. MPiStutter beweegt stotteren therapie uit de spraakkliniek en in situaties van het dagelijks leven. In een studie van MPI stotteren therapie gepubliceerd in het American Journal of Speech-Language Pathology, 17 volwassenen werden toegewezen aan MPI en 10 werden toegewezen aan langdurige spraakbehandeling (alias vloeiend vormende therapie). Van de 17 MPI-deelnemers waren er 11 (65%) werden met succes behandeld. Van de 10 verlengde spraakdeelnemers waren er 3 (30%) werden met succes behandeld. Met andere woorden, MPI-deelnemers hadden meer dan twee keer zoveel kans om met succes te worden behandeld. In een verwante studie van MPI stotteren therapie, hersenbeeldvorming van twaalf succesvolle deelnemers en negen mislukte deelnemers geassocieerd verminderde activiteit in de putamen en claustrum gebied met stotteren therapie succes. Het putamengebied van de hersenen wordt geassocieerd met phonation en motorisch leren en controle. De functie van het claustrumgebied is onbekend. De screenshots laten zien hoe MPiStutter de duur van phonation intervallen meet. Phonation intervallen zijn de perioden van tijd uw vocale plooien trillen om klinkers en geuite medeklinkers te produceren, afgebakend door stemloze medeklinkers en pauzes. De eerste screenshot toont zeer korte phonation intervallen (minder dan 100 milliseconden) kleurgecodeerd rood, oranje of geel. Deze korte fonatie intervallen geven stotteren of te snelle spraak die gaat stotteren. De tweede screenshot toont abnormaal lange fonatie intervallen kleurgecodeerd blauw of paars. Deze wijzen op vloeiende maar abnormaal trage spraak, die langdurige spraak stotteren therapie (ook bekend als vloeiend vormgeven of gladde spraak) karakteriseren. De derde screenshot toont vloeiende spraak op een normale spreeksnelheid. De groene fonatie intervallen tonen de gebruiker dat zijn of haar vocale plooien bewegen niet te snel of te traag. Houd er rekening mee dat normale spraak een wat kortere (rode) en wat langere (blauwe) fonatieintervallen bevat. Normale spraak verandert voortdurend snelheid, volume en prosodie (emotionele verbuiging). Zolang de gebruiker produceert een groot percentage van de groene phonation intervallen hij of zij zal spreken vloeiend en klinkt normaal. MPiStutter biedt ook auditieve feedback, zodat de gebruiker een gesprek kan voeren zonder naar het scherm te kijken. Korte (rode) fonatieintervallen schakelen de stem van de gebruiker in oortelefoons in, vertraagden een fractie van een seconde (vertraagde auditieve feedback of DAF). DAF zorgt voor langzame, vloeiende spraak in stotteraars. Wanneer de gebruiker vloeiend spreekt tegen een normale of trage spreeksnelheid (aangegeven door groene of blauwe fonatieintervallen) schakelt de DAF uit. Omdat de gebruiker het bewustzijn en de controle van de vocale vouw verbetert en steeds vloeiender spreekt schakelt de DAF steeds minder vaak in. Wanneer de gebruiker vloeiend kan spreken zonder dat de DAF inschakelt, kan hij of zij stoppen met het gebruik van MPiStutter. MPiStutter vereist het dragen van een keelmicrofoon om de vocale vouwactiviteit nauwkeurig te monitoren. U MPiStutter gebruiken met Apple's oortelefoons en microfoon (MB770G) als u de microfoon tegen uw keel tapet met behulp van medische tape. Een andere optie is de Iasus NT3 keel microfoon. Deze keel microfoon verwerpt achtergrondgeluid goed en bevat een monaurale (een oor) oortelefoon. De microfoon kan worden verborgen onder een shirt met een kraag. De oortelefoon is het type dat door televisieomroepers wordt gebruikt; het is onzichtbaar voor luisteraars voor je. MPiStutter is ideaal voor stotteraars die hebben geleerd om vloeiend te spreken in een spraakkliniek, maar hebben moeite met het overbrengen van deze vloeiendheid naar gesprekken buiten de spraakkliniek.